.png)
Herken je dat? Morgen is het maandag. Vol goede moed start je met dat nieuwe dieet dat jou eindelijk weer die resultaten gaat opleveren. Nú ga je het vol houden, je moet en zal die kilo's er weer af krijgen. Je hebt een plan gemaakt, je boodschappenlijstje ligt klaar en je gáát ervoor! Deze week ga je het perfect doen. Met een schuin oog kijk je nog een keer afkeurend in de spiegel en denkt; dit nooit meer.
En dan komt het leven ertussen. Werk of een gezin dat aandacht eist. Een iets te gezellig etentje. Hormonen, vermoeidheid, of gewoon een kut dag, en je goede voornemens verdwijnen weer langzaam als sneeuw voor de zon... Een "yolo" gevoel bekruipt je en aan het einde van de week laat je je weer volledig gaan in al het lekkers wat eigenlijk niet mag. Er is nu toch al geen redden meer aan.
Op zondag laat de weegschaal geen verandering zien, of misschien neem je niet eens de moeite om er op te gaan staan. Je voelt teleurstelling in jezelf, inmiddels een bekend gevoel. Somber kijk je in de spiegel naar je onvolmaakte lijf en denkt: "Maandag ga ik er weer voor."
In deze vicieuze cirkel bevinden veel vrouwen zich. Een patroon van ontevredenheid, hoop en teleurstelling. De kijk naar onszelf en ons lijf wordt steeds afwijzender, waardoor vaak ook de extremiteit in afvalpogingen toenemen. Tot een punt waarbij het zelfs depressieve gevoelens of gedachtes over onszelf kan veroorzaken.
Natuurlijk, gezonder eten en meer bewegen is goed, maar we zijn doorgeslagen in een "alles of niets"-mentaliteit. We willen het perfecte plaatje bereiken, waardoor we vinden dat we ons perfect moeten gaan gedragen. Zodra we dat niet doen, zodra die discipline "breekt", laten we alles los en verliezen we ons in het andere uiterste. Deze wipwap wordt steeds extremer, met als gevolg overeten, een ongezonde relatie met voeding en een negatieve kijk naar onszelf. En die negatieve kijk kan zelfs verder gaan dan ons spiegelbeeld, hij kan zich naar binnen keren. Gedachtes als "ik kan het niet, ik ben zwak" kunnen de overhand nemen en worden na elke dieetpoging steeds sterker. Imperfectie wordt het middelpunt van onze pijn, terwijl de mens nu eenmaal gebrekkig is in zijn bestaan.
In mijn studio krijg ik veel vrouwen die benoemen weer terug te willen naar hoe het was na dat eerste dieet dat "wél goed werkte". Toen het wél lukte om die x-aantal kilo's te verliezen, toen ze nog voldoende gemotiveerd en gedisciplineerd waren. Maar als je je bedenkt dat je op lange termijn weer het gewicht bent aangekomen (met misschien zelfs wat extra kilo's), heeft het dan wel echt gewerkt? En als je daarna meerdere pogingen hebt gedaan; heeft het niet gezorgd voor veel meer teleurstelling? Voor hogere verwachtingen? Voor een slechtere kijk op jezelf? En misschien zelfs het verpesten van een normale omgang met voeding? Is het niet tijd om je hoop in diëten los te laten en het te gaan zien voor wat het echt is?
We leven in een wereld waarin de dieetcultuur een miljardenindustrie is geworden. Deze industrie kán alleen maar zo groot zijn omdát mensen falen in hun afvalpogingen. Zonder terugkerende klanten geen groeiende markt. Dat flitsende nieuwe dieet is niet gemaakt om jou te helpen met blijvend gewicht te verliezen, maar om je te vangen in een zoveelste poging die gedoemd is om te mislukken. De industrie speelt in op jouw onzekerheden over je uiterlijk, over je gevoel van niet goed genoeg zijn. Het lokt jou met een perfect plaatje, om te laten zien hoe het zou zijn als je nou eens een keer wél die discipline toont. En jij wilt jezelf en anderen dat gaan bewijzen, maar zakt alleen maar dieper in de shit en blijft achter met een nog lager zelfbeeld. En daar staan de dieetboeken en de afvalgoeroes er weer om je met open armen te ontvangen.
Genoeg is genoeg.
Als je steeds maar weer met diezelfde hoge verwachtingen aan een nieuw traject met voeding begint, verstoor je de balans tussen gezond verstand en genieten. We bestempelen bepaald voedsel als "goed" en het andere als "slecht", waardoor er een ongezonde focus komt op het goede en een groeiende drang ontstaat naar het slechte. En voor sommige groeit die drang zo erg dat voeding een obsessie wordt, waarbij er in sommige situaties aan niets anders meer kan worden gedacht. We ontnemen daarmee onze vrijheid, ons goede humeur en zelfs ons levensgeluk!
Een balans vinden tussen je gezonde verstand gebruiken en jezelf het ook te gúnnen om gewoon te genieten, zou je nieuwe levensstijl moeten worden. Dit kan pas als je de cyclus van dieetpogingen doorbreekt en je de utopie van perfectie kan loslaten. Wanneer je gaat inzien dat die "alles of niets"-mentaliteit jou meer kwaad dan goed doet. Durf jij die stap te nemen?
Wil je meer informatie over dit onderwerp of gewoon even in vertrouwen je persoonlijke verhaal kwijt, neem dan gerust contact met mij op via whatsapp: 0630449007.
Comments